Nûh ve Büyük Su Baskını (3).

 

 

Nûh Tûfânı’nın Zemini

Kaynak: Bir şeyin çıktığı yer, menşe, 1. su pınarı, 2. metali eritme yoluyla yapıştırma işlemi.

Temel: Yunanca “θεμέλιο” “temel taşı, heykel veya sütun kaidesi” sözcüğünden alıntıdır.

Zemin: Farsça, “زمين” “yer, toprak” sözcüğünden alıntıdır.

 

Nûh ve Tûfân söylencesi

 

“Kırk gün sonra Nuh yapmış olduğu geminin penceresini açtı (6). Kuzgunu dışarı gönderdi. Kuzgun sular kuruyuncaya kadar dönmedi, uçup durdu (7).” (Tevrât, Yaradılış: 8:6,7). 

İbranca metinde “הערב” kuzgun, karga anlamındadır. Benzer şekilde Corvus/karga/Kuzgun takımyıldız kadim halklar tarafından bilinmektedir.

 

“Bunun üzerine Nuh suların yeryüzünden çekilip çekilmediğini anlamak için güvercini gönderdi (8). Güvercin konacak bir yer bulamadı, çünkü her yer suyla kaplıydı. Gemiye, Nuh'un yanına döndü. Nuh uzanıp güvercini tuttu ve gemiye, yanına aldı (9). Yedi gün daha bekledi, sonra güvercini yine dışarı saldı (10). Güvercin gagasında yeni kopmuş bir zeytin yaprağıyla akşamleyin geri döndü. O zaman Nuh suların yeryüzünden çekilmiş olduğunu anladı (11).”  (Tevrât, Yaradılış: 8:8-11). 

Yine İbranca metinde “היונה” güvercin anlamındadır. Yine benzer şekilde Columba ya da Güvercin Takımyıldızı yine kadim halklar tarfından bilinmektedir. Güvercin, ağzında bir zeytin dalı ile canlandırılmıştır. İbranca “עלה זית טרף” (HOT) Arapça “وَاذَا وَرَقَةُ زَيْتُونٍ خَضْرَاءُ فِي فَمِهَا” (ASVD) cümlesiyle belirtilmiştir.

 

 

 

Kuzgun, Güvercinin “Argo Navis” yani Gemi Takımyıldızı çevresinde olması hayli ilginçtir.

 

 

“התבה” “الْفُلْكُ”, “السَّفٖينَةِ” yani gemi karşılığındadır.

 

Burada zemin gökyüzü gibi görülmektedir.

***

Tûfân Söylenceleri

Ziusudra büyük bir selden önceki son Sümer kralının oğlu olarak listelenir.

“Ardından sel bastı. Tufan geçip krallık gökten indikten sonra, krallık Kiş'teydi.”

Ziusudra'nın hikayesi, Sümerce yazılmış, senaryosu MÖ 17. yüzyıla ( Eski Babil İmparatorluğu ) tarihlendirilmiştir.

“Atra-Hasis” adı da Sümer Kral Listelerinden birinde tufandan önceki zamanlarda Shuruppak kralı olarak geçmektedir. MÖ 18. yüzyıldan kalma bir Akad destanıdır.

Utnapishtim veya Utanapishtim Gılgamış Destanı'nda görünür. (M.Ö. 2100, M.Ö. 18. yüzyıl “Eski Babil” sürümü, Standart Babil versiyonu , MÖ 13. yüzyıldan 10. yüzyıla kadar uzanır, en iyi kopyalar M.Ö. 7. Yüzyıla ait Asurbanipal’ın kütüphanesinde keşfedildi).

Yunan söylencelerinden “Deucalion”u anmakla yetinelim, çok daha yeni bir versiyondur.

Hinduizm'de, büyük tufanın hikayesi, Matsya Purana ve Satpatha Brahmana gibi metinlerde bahsedilir. Bir Hint Tûfân söylencesi Satapatha Brahmana’da yedinci Manu, “Büyük Tufanın Manu'su” olarak da bilinen Vaivasvata Manu olarak adlandırılır (MÖ 8. ila 6. Yüzyıllar arası tarihlendirilir).

Burada MAHANUVU’nun Maha+Nuvu birleşiminden oluştuğu düşünülürse “Nuvu” ile “נח”, “نُوحا ”, “Noah” ve “Nûh” kelimesi arasında bir ilinti kurulabilir.

Çin, Gun-Yu efsanesi MÖ 3. binyıla ya da yaklaşık MÖ 2300-2200'e, İmparator Yao'nun hükümdarlığı dönemine tarihlenmektedir.

İskandinav söylencelerinde Bergelmir’de Nûh’a benzetilmiştir. Bu Tûfân, Sel söylenceleri yeryüzünün hemen hemen her toplumunda vardır.

Fakat Mezopotamya’da anlatılanlar gibi değildir.

Nûh Tûfân’ı Söylenencesinin kaynağı Mezopotamya dersek yanlış söylememiş oluruz.

Eridu, ülkeye bir tufan gelmeden önce krallığın kabul edildiği beş şehirden ilkidir. Sümer mitolojisinde Eridu, derin sular, bilgelik ve sihir tanrısı Akad tanrısı Ea'nın Sümer karşılığı olan tanrı Enki'nin Abzu tapınağının eviydi.

Eridu (MUL.NUN.KI) En.Ki’nin evidir. Eridu, Eridanus ile ilintili olabilir.

En.ki Aquarius takımyıldız, yani Kova takımyıldızıdır.

***

MUL.APIN ( 𒀯 𒀳 ) Babil astronomi ve astrolojisinin birçok farklı yönünü ele alan bir Babil özetine verilen geleneksel isimdir. Her biri Üç Yıldız listeleri olarak adlandırılan daha önceki yıldız kataloglarının geleneğindedir, ancak muhtemelen MÖ 1000 civarında derlenmiş daha doğru gözleme dayalı genişletilmiş bir versiyonu temsil eder. Metin, 66 yıldızın ve takımyıldızın adını listeler ve ayrıca Babil yıldız haritasının temel yapısının haritasını çıkarmaya yardımcı olan yükselme, batma ve doruk tarihleri ​​gibi bir dizi gösterge verir. Şimdiye kadar keşfedilen metnin en eski kopyası MÖ 686'da yapılmıştır; ancak bilim adamlarının çoğu artık metnin orijinal olarak MÖ 1000 civarında derlendiğine inanıyor.  Mul-Apin'in en son kopyaları şu anda MÖ 300 civarındadır.

Astrofizikçi Bradley Schaefer, bu tabletlerde bildirilen gözlemlerin MÖ 1370 civarında Assur bölgesinde yapıldığını iddia ediyor.

 Bu rakamlar MÖ ~3200'den MÖ ~500'e kadar aşamalar halinde gelişmiştir. Eski Babil'in gök haritasında, takımyıldızların iki farklı rolü vardı ve bu nedenle birbiriyle örtüşen iki geleneğe dönüştü. Bir takımyıldızlar tanrıları ve onların sembollerini temsil ediyordu; diğer set rustik aktiviteleri temsil ediyordu ve bir çiftçilik takvimi sağlıyordu. Birçok takımyıldız iki gelenek tarafından paylaşıldı, ancak gökyüzünün bazı bölgelerinde alternatif ilahi ve rustik figürler vardı. Bu rakamlar MÖ ~3200'den MÖ ~500'e kadar aşamalar halinde gelişmiştir. İlahi kümenin en önemlileri (sonuncusu kesinleştirilecek olsa da) on iki burç işareti ve bunların tümü klasik Yunan gök haritasına aktarılan birkaç ilişkili hayvan (yılan, karga, kartal ve balık) idi. Bugün hala kullanıyoruz.