17 Mart 2023 Cuma

IV Kudüs Patriği Sophronius (Ö.638).

                                                             IV

Kudüs Patriği Sophronius (Ö.638).

Yazar

Sophronius/Σωφρόνιος/ صفرونيوس) (560-638). 634’ten 638’e kadar Kudüs patriğiydi. 560 civarında Şam'da doğdu. Gençliğinden dindarlığı ve klasik çalışmalara olan sevgisi ile ayırt edildi. Yunanca bilgisinden dolayı Sofist olarak adlandırıldı.  Kudüs'e Aziz Theodosius manastırına geldi ve orada Rahip keşiş John Moschus ile yakınlaştı, manevi oğlu oldu ve itaat ederek ona boyun eğdi. Birkaç manastırı ziyaret ettiler, tanıştıkları çilecilerin hayatlarını ve ruhsal bilgeliklerini yazdılar. Bu notlardan, Yedinci Ekümenik Konsey'de çok saygı duyulan ünlü kitapları “Leimorarion” veya “Spiritual Meadow” ortaya çıktı. Kudüs’te Bizans askeri liderlerinin çekilmesinden sonra Kudüs Patriği aziz Sophronius Şehirden sorumluydu. Noel vaazı yazıları Müslümanların o sırada Beytüllahim'i elinde tuttuğunu gösteriyor. Kudüs 637'de İslam halifeliği tarafından fethedildi. 638’de Sophronius öldü.

Kitap

Sophronius’un Müslümanlara göndermeleri, Noel Vaazı (634), Kutsal Vaftiz, Manevi Çayır, Sinodik Mektup metinlerinde parça parçadır. Hermann Usener “Weihnachtspredigt des Sophronios” başlıklı çalışmasında Yunanca metinleri yayınlamıştır.

https://www.jstor.org/stable/41251766 (17.08.2022).

Kaynakça

Hermann Usener, “in Rheinisches Museum NF 41”, 1886, s. 500-516; reprinted in Religionsgeschichtlische Untersuchungen 1, Bonn, 1889, s. 326-330; Christoph von Schönborn, Patrologia Graeca 87-3, 1865, 3197D-3200A, “Sophrone de Jérusalem: vie monastique et confession dogmatique” Beauchesne Rue de rennes, 177, Paris, 1972, s.89-91; Felix-Marie Abel, “Histoire de la Palestine depuis la conquête d’Alexandre jusqu’à l’invasion arabe” Tome IIe: De la guerre juive à l’invasion arabe, Paris, 1952; Donald R. Hill, “The Termination of Hostilities in the Early Arab Conquests, AD 634-656”, London, 1971;  Christoph von Schönborn “Sophrone de Jérusalem; vie monastique et confession dogmatique” Paris, 1972; Demetrios J. Constantelos, “The Moslem Conquests of the Near East as Revealed in the Greek sources of the Seventh and the Eighth Centuries”, Byzantion 42, 1972, s. 326-357; Marius Canard, “L’expansion arabo-islamique et ses répercussions”, London, 1974; Fred M. Donner, “The Early Islamic Conquests” Princeton, 1981; Hugh Kennedy, “Change and Continuity in Syria and Palestine at the time of the Moslem Conquests” ARAM, 1, 1989, s.258-267;  Walter E. Kaegi “Byzantium and the Early Islamic Conquests” Cambridge, 1992; Robert Hoyland, “Seeing Islam as Others saw it. A Survey and Evaluation of Christian, Jewish and Zoroastrian Writings on Early Islam”, Princeton, 1997, s. 67-73; Pauline Allen, “Sophronius of Jerusalem and Seventh-Century Heresy, The Synodical Letter and other Documents” Edited and translated by, Oxsford Early Christian Texts, 2009;  Daniel J. Sahas “The face to face encounter between patriarch sophronius of jerusalem and the caliph ‘umar ibn al-khattâb friends or foes?” The Encounter of Eastern Christianity with Early Islam, Brill, Leiden-Boston, 2006, s. 33,34: “Patriarch Sophronius, ‘Umar and the capitulation of Jerusalem”, Byzantium and Islam, 2021, s.152–167.

Sophronius, Patriarch of Jerusalem

“A strong and vigorous sceptre to break the pride af all the barbarians, and especially of the Saracens who, on account of our sins, have now risen up against us unexpectedly and ravage all with cruel and feral desing, with impious and godless audacity. More than ever, therefore, we entreat your Holiness to make urgent petitions to Christ so that he, receiving these favourably from you, may quickly quell their mad insolence and deliver these vile creatures, as before, to be the footstool of our God-given emperors.” (Ep. Synodica, Patrologia Graeca 87, 3197D-3200D-3200A [S.69]).

“I offer an equally profuse appeal to You, that You will make intense and unceasing plea and petition (cf. Eph. 6: 18) to God on behalf of our Christ-loving and most serene sovereigns,‘ who received from God the rudders of the empire. My intention is that God himself, lover of mercy and lover of human beings, who has power equal in force to intention, when he has been appeased by Your prayers which are acceptable to God, will bestow on them a large number of years, and grant them both the greatest victories over the barbarians, and trophies, and crown them with children of their children and fortify them with divine peace, and provide them with strong and mighty authority over all barbarians but especially the Saracens, destroying their pride. Through our sins they [sc. the Saracens] have now unexpectedly risen up against us, and are carrying everything off as booty with cruel and savage intent and impious and godless daring. This is why we especially beg also Your blessed Self to make the most intense supplications to Christ, so that when he has graciously approved these from You he may immediately cast down their insolent acts, full of madness, and present them, paltry as they are, as a footstool to our God- given rulers, just as before, so that those who have the empire on our earth may themselves enjoy good days once they have ceased from the clamours of war, and with them their whole state, fortified by their puissant authority, when through their peaceful direction it has harvested the grapes that generate good cheer.”

https://archive.org/details/synodalletterofsophroniustoconstantinopleii/page/n43/mode/2up?q=arab

“We, however, because of our innumerable sins and serious misdemeanours, are unable to see these things, and are prevented from entering Bethlehem by way of the road. Unwillingly, indeed, contrary to our wishes, we are required tos tay at home, not bound closely by bodily, but bound by fear of the Saracens.” (Christmas Sermon, 506 [S.70]).

At once that of the Philistines, so now the army of the godless Saracens has captured the divine Bethlehem and bars our passage there, threatening slaughter and destruction if we leave this holy city and dare to approach our beloved and sacred Bethlehem.” (Christmas Sermon, 507 [S.70]).

If we were to live as is dear and pleasing to God, we would rejoice over the fall of the Saracen enemy and observe their near ruin and witness their final demise. For their blood-loving blade will enter their hearts, their bow will be broken and their arrows will be fixed in them” (Christmas Sermon, 515 [S.71]).

But the present circumstances ara forcing me to think differently about our way of life, for why are [so many] wars being fought among us? Why do barbarian raids abound? Why are the troops of the Sarecens attacking us? Why has there been so much destruction and plunder? Why are there incessant outpourings of human blood? Why are the birds of the sky devouring human bodies? Why have churches been pulled down? Why is the cross mocked? Why is Christ, who is the dispenser of all good things and the provider of this joyousness of ours, blasphemed by pagan mouths (etnikios tois stomasi) so that he justly cries out to us: “Because of you my name is blasphemed among the pagans,” and this is the worst of all the terrible things that are happening to us.

That is why the vengeful and God-hating Saracens, the abomination of desolation clearly foretold to us by the prophets, overrun the places which are not allowed to them, plunder cities, devastate fields, burn down villages, set on fire the holy churches, overturn the sacred monasteries, oppose the Byzantine armies arrayed against them, and in fighting raise up the trophies [of war] and add victory to victory. Moreover, they are raised up more and more against us and increase their blasphemy of Christ and the church, and utter wicked blasphemies against God.

Those God-fighters boast of prevailing over all, assiduously and unrestrainably imitating their leader, who is the devil, and emulating his vanity because of which he has been expelled from heaven and been assigned to the gloomy shades.

Yet these vile ones would not have accomplished this nor seized such a degree of power as to do and utter lawlessly all these things, unless we had first insulted the gift [of baptism] and first defiled the purification, and in this way grieved Christ, the giver of gifts, and prompted him to be angry with us, good though he is and though he takes no pleasure in evil, being the fount of kindness and not wishing to behold the ruin and destruction of men. We are ourselves, in truth, responsible for all these things and no Word will be found for our defence. What Word or place will be given us for our defence when we have taken all these gifts from him, befouled them and defiled everything with our vile actions? (Holy Baptism, 166-167 [S.72-73]).

“Why do barbarian raids abound? Why are the troops of the Saracens attacking us? Why has there been so much destruction and plunder? Why are there endless outpourings of human blood? Why are the birds of the sky devouring human bodies? Why have the churches been pulled down? Why is the cross mocked? Why is Christ, who is the dispenser of all good things and the provider of this joyousness of ours, blasphemed by pagan mouths (ἐθνικοῖς βλασφημεῖται τοῖς στόμασι) so that he justly cries out to us: “Because of you my name is blasphemed among the pagans,” and surely, this is the worst of all the terrible things that are happening to us. That is why the vengeful and God-hating Saracens, the abomination of desolation clearly foretold to us by the prophets, overrun the places which are not allowed to them, plunder cities, devastate fields, burn down villages, set fire to the holy churches, overturn the sacred monasteries, oppose the Byzantine armies arrayed against them, and in fighting, raise up trophies and add victory to victory. Moreover, they are raised up more and more against us and increase their blasphemy of Christ and the church, and utter wicked lasphemies against God. These God-fighters boast of prevailing over all, assiduously and unrestrainedly imitating their leader, who is the devil, and emulating his vanity because of which he has been expelled from heaven and been assigned to the gloomy shades.” (A. Papadopoulous-Kerameus (ed.), “Tou en hagiois patros hēmōn Sōphroniou archiepiskopou Hierosolymōn logos eis to hagion baptisma,” Analekta Hierosolymitikēs Stachyologias 5 (1898), s. 166-1677).

“Therefore it is not without grief that we lead this assembly, closed in within the walls and celebrating the festival in the holy temple of the Theotokos. Thus I pray and plead and beseech you to desire for Christ God, in order that each of us, whatever our power, might reform ourselves and adorn ourselves with repentance, and turning around (ἐπιστροφή), we purify and we curb the flow of deeds which are hateful to God. For if we were to live as is dear and pleasing to God, we might laugh at the fall of our adversaries the Saracens and not before long we might make their ruin feeble and behold their final destruction. For their blood-loving swords will enter into their hearts, their bows will shatter, and their weapons will ensnare them, and they will provide for us a way free from fear.” (H. Usener (ed.), “Weihnachtspredigt des Sophronius,” Rheinisches Museum für Philologie 41 (1886), s.515, “Initial Byzantine Reactions to the Arab Conquest,” Church History 38.2 (1969), s.139-149.).

 

16 Mart 2023 Perşembe

III Suriye’nin Araplar Tarafından fethedilmesinin bir kaydı (636)

                                                           

Suriye’nin Araplar Tarafından fethedilmesinin bir kaydı (636)

Yazar

Bilinmiyor

Kitap

Arap Fetihleri Fragmanı, 636 yılı civarında Markos İncili'nin altıncı yüzyıldan kalma Süryanice el yazmasının ön boş sayfalarına yazılmış parça parça notlardır. Metin Süryani “Chronica Minora” da bulunuyor, fragman, Bizanslılar ile "Muhammed'in Arapları" şeklinde sunulan savaştan bahsetmektedir. Yermuk savaşının 20 Ağustos 636'da gerçekleştiğini, Yermuk'un "el-Cêbiyetu” (الجابية) Savaşı" bölümlerinden bahsedilmiştir. Yazarın “gördük” şeklinde yazması dikkat çekicidir. El yazması British Library’de Add MS 14461 kayıtlıdır. Yazmaya ilk dikkat çeken Willam Wright’tır. 1875'te Theodor Nöldeke ve 1904'te Ernest Walter Brooks ve 1993’te Andrew Palmer kısmen çevrilmiş bir versiyonunu yayınlamıştır. Theodor Nöldeke "Zur Geschichte Der Araber Im 1, Jahrh. d.H. Aus Syrischen Quellen", Zeitschrift Der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft, 1876, Volume 29, p. 76.”da, Andrew Palmer tarafından “The Seventh Century in the West-Syrian Chronicles”de tanıtıldı, tercüme edildi ve açıklama eklendi. Daha sonra keşfedilen bir Melkit Kronik ilavesiyle Sebastian Paul Brock tarafından iki yedinci yüzyıl Süryanice kıyamet metinleri, ek açıklamalarla “Byzantine and Modern Greek Studies 2 (1976)”da yayınlandı, André de Halleux “Le Museon 19 (1978) 5-44”te metinleri tekrar düzenledi.  Robert Hoyland tarafından tarihsel bir girişle “Seeing Islam as Others Saw It”de konu edinildi. Fred McGraw Donner, “The Early Islamic Conquests, 1981, Princeton University Press: Princeton (NJ), s. 144”te,  “Byzantium and the early Islamic conquests”te  Walter E. Kaegi metne atıf yapmışlardır. “When Christians First Met Muslims”de Michael Philip Penn fragmanı konu etmiştir. Patricia Crone ve Michael Cook’un metnin içeriğiyle ilgili değerlendirmeleri olmuştur.

Kaynakça

Nöldeke, "Zur Geschichte der Araber im 1.jahr. d. H. aus syrichen Quellen," Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft, Vol. 29, No. 1 (1876) 76-82.

https://archive.org/details/catalogueofsyria01camb/page/110/mode/2up  (07.08.2022).

Willam Wright, Catalogue Of Syriac Manuscripts In The British Museum Acquired Since The Year 1838, 1870, Part I, Printed by order of the Trustees: London, No. XCIV, pp. 65-66.

https://archive.org/details/catalogueofsyria01brituoft/page/64/mode/2up (17.08.2022).

  A Record Of The Arab Conquest Of Syria

1 {Syr. . . .T’.DL.. .}

2 {Syr. ... T} M[uhammad[1]

3 [...] the p]riest Lord Elijah [...]

4 {Syr. ... Š.. .S...WT...} and they came

5 {Syr….W…BLYL}[2] and fr[om] Ba{Syr. …}

6 [...] strong [...] month {Syr. ...N(final)} [...]

7 {Syr.. .} appeared {...Syr. WN(final)...} and the Romans […][3]

8 {Syr. ... ...} and in January they took the word for their lives,[4]

9 (did) [the sons of][5] Emesa, and many villages were ruined with killing by

10 [the Arabs of][6] Muhammad[7] and a great number of people were killed and captives

11 [were taken] from Galilee as far as Bêth[8] {Syr. ZK.. W T}[9]

12 [...] and those Arabs pitched camp beside [Damascus?][10]

13 [...] and we saw[11] everywhe[re...] {Syr. …}

14 and[12] o[l]ive oil which they brought and {Syr. N Š...R} them. And on the t[wenty-

15 six]th[13] of May[14] went S[as[ella]rius][15] {Syr. …WN(final)}[16] cattle[17] […]

16 […] from the vicinity of Emessa,[18] and the Romans chased them […][19]

17 {Syr. …W.  …N(Final) …} and on the tenth

18 [of August[20]] the Romans fled[21] from the vicinity of Damascus […]

19 many [people], some 10,000. And at the turn

20 [of the ye]ar the Romans[22] came; on the twentieth of August in the year n[ine hundred

21 and forty]-seven there gathered in Gabitha [...]

22 [...] the Romans and a great many people were ki[lled of]

23 [the R]omans, [s]ome fifty thousand [...]

24 […] in the year nine hundred[23] and for[ty-eight]

25 {Syr. …LH … Q … B …}



[1] Brock, who has reexamined the manuscript, finds this word ‘very uncertain’; yet Brooks prints M[W]HMD, without showing that it is a doubtful reading

[2] The last three letters are tentatively read by Brock

[3] Brooks restores here the word ‘fled’, but Brock feels that this ‘cannot be right: {Syr. W..‘QWN(son)} is what I read.’

[4] This phrase is used several times, with reference to the submission of Christians to the Arabs, by the author of text No. 13 (Part Two).

[5] {Syr. benay}: conjectured by Palmer. Brooks conjectured {Syr. ammo}, ‘the people’.

[6] {Syr. tayyōyē d-}: conjectured by Hoyland (cf. line 12 and text 2, AG 945).

[7] {Syr. MWHMD}

[8] Marked by Brooks as uncertain.

[9] The last three letters are tentatively identified by Brock.

[10] Conjectured by Nöldeke.

[11] Brock comments: ‘could be {Syr. hedayn} “we rejoiced”.’

[12] On this line Brock comments: ‘Most of this (especially the end) is very uncertain. {Syr. D-TYW} “which they brought” could just be {S . ...R3 YTBW} “... they settled”.’

[13] The only number which will fit the space.

[14] Brock comments: ‘Could just be {Syr. B B} “of August”.’

[15] Nöldeke (supported cautiously by Brock) could read more than Brooks; it is possible that we should translate: ‘the Sacellarius’.

[16] ‘and raided’, the conjecture of Nöldeke, requires the ending -BWWN. Brock finds even Brooks’s ending -BWN unlikely: ‘{Syr. ... Q‘WN(final)} or {Syr. ...NKWN(final)} are possible.’

[17] Brock comments: ‘This word might be {Syr. B‘YD} “as usual”.’

[18] Brock comments: ‘ “Emesa” needs a lot of faith to read: it is just possible, but so are other restorations (only very faint traces).’

[19] cf. Theophanes, p. 337: ‘The Emperor...dispatched the sakellarios Theodore with a large force against the Arabs. Theodore met a host of Saracens near Emesa; he killed some of them, and chased the rest with their commander as far as Damascus.’ [R.H.]

[20] Nöldeke’s conjecture

[21] This reading is confirmed by Brock.

[22] This word is written above the line.

[23] Brock: ‘ “Nine hundred” is very uncertain.’

15 Mart 2023 Çarşamba

II Yahya Moskus (ö.619)’un defni (634)

                                                          II

Yahya Moskus (ö.619)’un defni (634)

Yazar

Neopolis’li Leontios (ö.668) Simeon Metaphrastes (ö.987).

Moskus ve Sophronius arasındaki ilişkiyi sıcak bir dostluk ve saygı olarak ortaya koyar. Sophronius, John Moskus’tan “manevi babam ve öğretmenim” şeklinde bahseder, The meadow’da Moschus, Sophronius’a “Efendim”, “kardeşim”, “arkadaşım”, “Abba” ve “Kutsal ve sadık oğlum” olarak hitap etmiştir.

Kitap

Vitae Patrum (kelimenin tam anlamıyla Babaların Yaşamları, aynı zamanda Çöl Babalarının Yaşamları olarak da bilinir), erken Hıristiyanlığın Çöl Babaları ve Çöl Anneleri üzerine menkıbe yazılarının bir ansiklopedisidir. Orijinal metinlerin büyük kısmı üçüncü ve dördüncü yüzyıllara aittir.  Aslen Yunanca yazılan Lives, dördüncü ve yedinci yüzyıllar arasında Latince'ye çevrildi. İtalyanca bir yerel çeviri, on dördüncü yüzyılın başında Pisa'dan Dominikli rahip Domenico Cavalca tarafından yapıldı. Cizvit tarafından düzenlenen basılı bir baskı Heribert Rosweyde, Balthazar Moret tarafından 1615'te basılmıştır. Kitap, çok daha geniş olan Acta Sanctorum adlı eserin önemli bir parçasıdır.  Kitap X, Moschus'un Manevi Çayırıdır. Rosweyde her kitap için bir giriş yazdı.

Kaynakça

         İlk olarak Fronton du Duc tarafından Auctarium biblioth'da düzenlendi. patrum, II (Paris, 1624), 1057-1159. Daha iyi bir baskı Cotelier tarafından Ecclesiae Graecae Monumenta, II'de (Paris, 1681) yapılmıştır ve J. -P'de yeniden basılmıştır. Migne, Patrologia Graeca, LXXXVII, III, 2851–3112. Ambrose Traversari'nin Latince çevirisi Migne, Patrologia Latina , LXXIV, 121-240'da ve Latince Traversari'den yapılmış bir İtalyan versiyonu (Venedik, 1475; Vicenzo, 1479) basılmıştır. Moschus, Sophronius ile birlikte, bir parçası Leontius'un “Vita S. Joanni Eleemosynarii”nin ilk bölümünde korunan Almoner John'un hayatını “Simeon Metaphrastes” adı altında yazdı (Patrologia Graeca, CXIV, 895- 100).966);

Defin

Hermann Usener, “Der heilige Tychon”da john Moskus’un 619'da öldüğünü belirtir. Ölüm döşeğinde Sophronius'tan kendisini mümkünse Sina Dağı'na ya da Kudüs yakınlarındaki Aziz Theodosius Manastırı'na gömmesini istediğini. Sina Dağı daha sonra Sarazenler tarafından işgal edildiğinde, Sophronius onun kemiklerini Aziz Theodosius'a gömdüğünü yazmaktadır (1907/94).

https://archive.org/details/derheiligetycho00usengoog/page/n113/mode/2up (18.09.2022).

De Vitis Patrum, Book X’de bu bilgi Benedict Baker tarafından yenilenir;

“Bu sıkıntılı dünyadan ayrılıp huzur ve sükûnet âlemine geçmek üzereyken, sevgili müridinin ısrarı üzerine ona, mukaddes babaların tanrı katında makbul olan hayatları ve amellerini içeren bu kitabı verdi. Ayrıca, cesedini Roma'da bırakmamasını, ancak onları tahta bir tabuta koymasını ve mümkün olduğunca Sina Dağı'na götürüp kutsal babaların yanına gömmesini istedi. Eğer bunu yapması barbar çeteler tarafından engellenirse, o zaman onları kutsal Theodosius'un manastırına[1] götürecek ve orada dünyadan vazgeçmeye başlayacaktı.

Bu emri yerine getiren sevgili öğrencisi ve öğrenci arkadaşları (çünkü onlardan on iki kişi vardı), büyük Yusuf'un örneğini izleyerek Yahya’nın cesedini taşıdılar İsrail'in onlara buyurduğu gibi, kardeşleriyle birlikte İsrail'i Mısır'dan atalarının topraklarına götürdü.

Yahya Mokus tarafından “Hacerilerin[2] düşmanca saldırıları nedeniyle Sina Dağı'na daha fazla gidemeyeceğini öğrendiğinde Aşkelon’a[3] kadar gitti, bu yüzden Mübarek Yahya'nın kalıntılarını, 15 yıllık döngünün[4] sekizinin[5] başında Kudüs'e götürdü. [1 Eylül. Bizans yılının başlangıcı.] Orada, kutsal babamız Theodosius'un manastırının yönetici papazı Georgius'u aradı ve Yahya'nın kendisinden ısrarla söylediği her şeyi ona anlattı. Kendisiyle birlikte gelen kardeşler ve o sırada şehirde bulunan tüm manastır kardeşleriyle birlikte, kutsal Theodosius'un mezarlığında gömülü olan kutsal babaların yanına gömerek kutsanmış Yahya’ya karşı görevlerini yerine getirdi. Kendisi de hayatının geri kalanını aynı manastırda geçirmiştir.”

 

Bu mezarlık, (İncil'de yer almayan) bir hikâyeye göre Mecusilerin Hirodes'i kandırdıktan sonra kendi ülkelerine dönerken ondan kaçarak dinlendikleri bir mağaranın içindedir. Kutsal babamız Theodosius bu mağarada ruhani savaşlarını yürütmüş ve sadece bu kısa yaşamı boyunca değil, ölümünden sonra da, hatta bugün bile, çağlar boyunca yüceliği kendisine ait olan gerçek Tanrımız ve Kurtarıcımız Mesih'in yüceliği ve övgüsü için cinleri kovma armağanına sahip olmuştur. Amin”

http://www.vitae-patrum.org.uk/page141.html (18.09.2022).

Keetje Rozemond, “JEAN MOSCH, PATRIARCHE DE JÉRUSALEM EN EXIL (614-634)” Vigiliae Christianae1977 / 01 Vol. 31, 60-7) ve http://www.jstor.org/stable/1583660 (18.09.2022), sekizinci yüzyıla ait bir mektupta mezarının Aziz Theodosius manastırının altındaki mağara olduğunu yazmıştır.

Sophronius’da bu durumu tasvir etmiştir;

“Tanrısız Sarazenler, Rabbimiz Mesih'in kutsal kenti Kudüs'e, Tanrı'nın izniyle ve büyük ihmalimizin cezası olarak girdiler ve hemen aceleyle Capitol olarak adlandırılan yere ilerlediler. Orayı temizlemek ve kendi ibadetleri için tasarladıkları ve mescid[6] (midzgitha) olarak adlandırdıkları o lanetli şeyi inşa etmek için, bazıları zorla, bazıları da kendi istekleriyle yanlarına adamlar aldılar.” (Sophronius hakkında V. bölüm)

Aziz Theodosius Manastırı 529-543 yılları arasında Sophronius tarafından Theotokos'a ait bir kilise inşa edilmiş olup, kalıntıları modern kilisenin inşasıyla ortadan kaldırılmıştır. Bizans manastırı, 7. yüzyılın ilk yarısında, Pers ve Müslüman fetihleri ​​sırasında yıkılmıştır. Mağara Bizans döneminde mezarlık olarak kullanılmıştır. Burada gömülü olan Filistin'in önemli manastır figürleri arasında Kudüslü Sophronius tarafından buraya gömülen John Moskus gibi birkaç aziz bulunmaktadır.

https://en.jerusalem-patriarchate.info/holy-pilgrimage-sites/the-holy-monastery-of-saint-theodosius-the-cenobiarch/ (20.09.2022).

 



[1] Beytüllahim'in kuzeydoğusunda. Adını 5. yüzyılın ikinci yarısında buraya sığınan Yunan keşiş Theodosius'tan almıştır.

[2] Hagarenes, Antik Yunanca, Ἀγαρηνοί Agarenoi, Klasik Suryanca, ܗܓܪܝܐ Hagráyé or ܡܗܓܪܝܐ Mhaggráyé. erken Süryani, Yunan, Kıpti ve Ermeni kaynaklarında Mezopotamya, Suriye ve Mısır'ı fetheden erken dönem Arap fatihleri için kullanılan terim.

[3] Antik Yunanca Ασκαλων (Askalōn), Arapça عَسْقَلَان (ʿAsqalān), İbranca אַשְׁקְלוֹן ‎(Eşkalon)

[4] Endikasyon (Latince: indictio, impost), Roma İmparatorluğu'nda her on beş yılda bir gerçekleşen vergilendirmenin periyodik olarak yeniden değerlendirilmesiydi .

[6] masged/mosque

Cibt ve Tâgût Kelimelerinin Habeşçe izleği

                                                          Cibt ve Tâgût Kelimelerinin Habeşçe izleği   “ اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذٖينَ ا...